Moe van het relaxen!

Hier ons laatste bericht op dit weblog, want we zijn thuis!

Na de drukke dagen op safari en in Stone Town, hadden we heerlijke relaxdagen aan het strand van Dongwe. Dat was voor mij best even wennen, alleen maar wentelen op je bedje, beetje zwemmen, beetje eten, beetje drinken… Maar het is gelukt!

Gelukkig heeft Romi zich nog wel bedacht mbt de dolfijnen. Ze was helemaal klaar met bootje varen na haar avontuur naar Prison Island en wilde dus niet meer in een bootje naar de dolfijnen. Maar ja, ze was ook bang hier spijt van te krijgen, want ze had zich er voor de vakantie zo op verheugd. Wij dus in de vroege ochtend in een bootje en Romi heeft er géén spijt van gekregen.
Oma, ook hiervoor weer super bedankt! Dikke zoen!!

Maandag zijn we samen naar The Rock gegaan. Een super restaurantje op een rots midden in die mooie Indische Oceaan. Romi heeft mij hierop getrakteerd en dat was echt super!!

We hebben een perfecte terugreis gehad en werden door Sara opgehaald.

Ik kan terug kijken op een heerlijke vakantie samen met mijn nicht. Geweldig hoe ze dag 1 in paniek was van een olifant in de buurt van de auto en later het liefst de olifanten aan had willen raken!
Dat heeft ze dan weer wel bij de schildpadden gedaan (en gelukkig waren die te groot voor in haar koffer! Ze wilde alle beesten meenemen… Haha)
Romi, bedankt voor je gezelschap, je goede spotten en al je enthousiasme!
Je bent een echte “safariïst” hihi xxx

Hieronder uiteraard weer mijn lange verhaal, maar aan de foto’s heb je ook genoeg om te zien dat we het lekker hebben gehad.

Groetjes,
Mier xxx

REISVERSLAG (lang..)

Vrijdag 10 juni – niets doen bij Dongwe Ocean View

Ohhh… wat zijn we lui… We zetten ons er toe om nog rond half 10 bij het ontbijt te zijn. Omdat er niet veel gasten zijn is het buffet, maar uiteindelijk hoef je alleen maar aan te wijzen wat je wil eten en brengen ze alles naar je toe. Erna nemen we lekker massage, dat hebben we verdiend vinden we. Beiden vallen we haast in slaap, dus missie geslaagd.

Romi neemt bij de lunch een pizza zeevruchten.. nou, de inktvissen waren mij te herkenbaar, maar zo stoer dat zij echt alles uit de zee probeert!

In de middag het zware werk van liggen, internetten, cocktails drinken, zwemmen en weer liggen. Romi neemt maar een dubbel matje op haar ligbed, want doorliggen moeten we niet hebben! Haha

Romi verricht ook nog een hele goede daad. Ze redt een vlindertje uit het zwembad.

En na al dit nobele werk bij het diner maar weer lekker voor vis en pasta gegaan. Al geeuwend naar de kamer, het was een zware dag… hihi

Zaterdag 11 juni – Relaxen bij Dongwe Beach

We hebben vandaag weer een luie dag, maar zijn iets eerder bij het ontbijt dan gister… iets eerder…

Romi beslist dat ze toch naar de dolfijnen wil. De boot ziet ze niet zitten, maar ze wil dolgraag een keer dolfijnen zien en is dus bang dat ze spijt krijgt. We gaan naar de receptie en de jongen is erg aardig. Hij zoekt de weersvoorspelling op en belt met de kapitein. Als we vroeg gaan is de zee erg rustig. Dus… morgen om 6 uur vertrekken! Maar dan zijn we wel rond 10 uur weer terug, tijd genoeg om bij te slapen bij het zwembad.

Voor de rest niet veel te melden over deze dag. Het is weer zwaar om te zonnen, eten, drinken, zwemmen en mooie plaatjes naar huis te appen.. We zijn de rotsten niet.

Oja, toch nieuws, er is vandaag weer kip! Afgelopen dagen konden we alleen maar visgerechten kiezen, maar vandaag ook kip!

Gezien het vroege vertrek morgen, hebben we een goed excuus om vroeg te gaan slapen. Even alle spullen voor morgenochtend klaarleggen en dan mogen we weer ons bed in!

Zondag 12 juni – Dolfijnentour

Het is weer eens vroeg.. Om 6 uur staan we klaar om in de taxi te stappen, het is nog donker. Eenmaal in de auto wordt het licht. Er liggen alweer tig bootjes te wachten op toeristen en wij zijn het tweede bootje wat weg vaart. Room begint met boos zijn op de receptionist van Dongwe, want de zee is niet glad. Maar op zich wel rustig en ze zit tussen mij en de gids in. Als we bij het andere bootje zijn en rustig gaan liggen in afwachting van dolfijnen is het allemaal wat prettiger. Romi geeft aan dat er steeds maar 1 zinnetje door haar hoofd speelt: “I think we need a bigger boat”(Jaws) Er komen nog een paar bootjes en het is onwaarschijnlijk hoeveel dolfijnen we zien. Ik maak “de foto van de dag” van een springende dolfijn, volledig uit het water. Helaas ligt er een bootje met Japanners achter en dat verpest de foto.. Hoewel… Zij kijken met z’n allen de ander kant op. Later zet ik hem dus op FB met de tekst: “Wij zitten aan het ontbijt. De groep Japanners zijn nog op zoek naar dolfijnen!” hihi Helaas denken een aantal mensen dat ik de foto van het internet af heb geplukt. En dus maar erbij gemeld dat ik de foto zelf heb gemaakt.

Op een gegeven moment zijn er erg veel bootjes en ook van die toeristen die erbij gaan springen om te snorkelen, maar de dolfijnen zijn dan toch al weg. En het voelt als de beesten opjagen, maar ergens blijven ze wel in de buurt.. Lastig.

Wij besluiten om weg te gaan, genoeg geweest.

We zijn om 9 uur al terug bij het hotel en kunnen nog op het gemak ontbijten. We hebben nog iets aan onze dag! We vullen hem weer met de bekende activiteiten. Het zeewater blijft hoog en we gaan even door de zee lopen en maken wat foto’s.

Tijdens de lunch zien we een boot in de fik! Ik mijn camera pakken en eigenlijk wel raar dat die kerel niet aan het blussen is, water bij de hand. Van de ober horen we dan dat het gaat om afbranden van vastgekoekte algen en schelpen… Maakt het verhaal minder spectaculair, maar wel grappig.

Als we in de middag aan onze pina Colada liggen, komt de ober met iets achter zijn rug. Hij wil ons verrassen en we moeten onze ogen dicht doen. We krijgen een schaaltje vers gemaakte chips van hem. Lief en erg lekker.

Ik reserveer voor morgen de taxi en het Rock Restaurant, we gaan er lunchen, lijkt me geweldig!

De avond weer een heerlijk diner en dan liggen we weer bijtijds.

Maandag 13 juni – The Rock Restaurant

Vandaag gewoon weer laat aan het ontbijt, plaats innemen bij het zwembad en relaxen. Ik neem nog een massage, maar Romi wil niet.

Dan gaan we ons in een jurkje steken, we gaan lunchen bij The Rock Restaurant. Het is maar 4 km bij ons vandaan, maar de receptioniste Anita raadt een taxi aan omdat het toch anders is om met twee vrouwen over het strand te gaan en zij vindt overigens 4 km ook ver…

We komen aan en het ziet er uit als op de foto’s! Bij ons hotel was het “hoog” water, maar we kunnen lopend naar The Rock, geen bootje nodig. Als je aankomt ziet het er als een zwervershut uit, maar eenmaal binnen… zo gaaf!! Het uitzicht is ongewoon gaaf. Uiteraard eerst even wat foto’s maken, maar dan mogen we aan tafel. De beste tafel! Precies voor de deuropening met uitzicht over de zee. Romi waagt zich voor het eerst in haar leven aan kreeft en ze vindt het geweldig! Zo leuk als er thuis haast geen vis wordt gegeten (Leo lust het niet) dat ze het buitenshuis wel altijd probeert. Ik ga voor de vis van de dag en er zit een super sausje bij, moet vast een goede mix van lokale kruiden zijn. Een Amarulaatje erbij en het feest is compleet. Als nagerecht krijgen we kaneelijs met geflambeerde ananas, ook niets mis mee. Een dikke zoen voor Romi, die mij hierop getrakteerd heeft.

Terug ploffen we bij het zwembad neer en uiteraard even de foto’s van The Rock posten op Facebook ;-)

In de kamer twijfel ik, zal ik alvast wat dingen pakken? Nee…. Is zo gebeurd en anders ben je al naar huis aan het gaan. Gewoon lekker relaxen nog even!

Bij het avondeten neem ik nog een pina colada. Hij smaakt wat anders, maar zeker niet vies. Blijkt dat ze niet genoeg ananas hadden, maar omdat het onze laatste avond is, zijn ze een nieuwe aan het maken (kennelijk nu wel ananas..). We balen een beetje, want we wilden eigenlijk naar de kamer. Gelukkig waren ze al bezig anders zit je zo 25 minuten te wachten! ;-)

Dinsdag 14 juni – de laatste dag in Afrika

Ik heb de wekker gezet, ik moet de zon op zien komen in ons paradijsje. Hij is mooi en het is zo lekker stil (overdag ook, maar nu stil stil). Als ik genoten heb, duik ik nog even terug in bed, maar we gaan niet te laat ontbijten, nog even met volle teugen genieten van onze laatste uurtje in Dongwe. Nog even over het strand, voetjes in het witte zand en door de heerlijke zee… dan nog lekker aan het zwembad en dan een strakke planning:
11.45 uur onze laatste drankjes bestellen, zodat we die 12.15 uur hebben (werd echter een recordtijd van 34 minuten..)
12.30 Naar de kamer, douchen en inpakken
13.30 uur de taxi in
We horen van Anita van het hotel dat de taxichauffeur er al om 12.30 uur was, omdat we 13.00 uur zouden vertrekken. Foutje van Kassim…
De auto is ook een groot “misverstand”. Het is proppen.. Moet je met twee koffers en fototas naar het vliegveld en komt er één of andere dinky toy! Room dus met haar koffer op de achterbank, mijn koffer in de kofferbak en ik naast de chauffeur. Uit beleefdheid probeer ik een praatje aan te gaan, maar krijg het verzoek om erg “slowly” te praten, want hij spreekt niet zo goed Engels. Nou, alles wat we erna proberen, loopt uit op een groot misverstand (het thema van de dag), dus de snavel verder maar gehouden.

Nog even genieten van al het leven op straat en nog net niet de mangobomen in het beruchte laantje geteld (zie vorige verslag), maar we realiseren dat er wel héél véél bomen staan.. hahaha

Het domestic vliegveld is even zoeken. We lopen naar iets wat er uit ziet als ingang, maar de dame wijst naar gate 7… We zien niets, maar gaan de kant van haar wijzen maar uit. We zien een hek met een 7 er op. Wij daar naar toe en door het hek paspoort en ticket laten zien. Voelde erg ongemakkelijk om aan een hek permissie te krijgen om erin te mogen… Maar gelukkig is de beveiliging voor het eerst op Zanzibar een meevaller, waarschijnlijk aan mijn nicht te danken. De man vraagt mij of ze mijn dochter is. Waarschijnlijk had hij koeien willen bieden.. Ik vertel dat het mijn nichtje is en dat zegt hij tegen Romi: “You’re so pretty”! Hahaha

Maar dit keer had ik ook aandacht! Ali kwam voor me staan en keek erg geïnteresseerd, die hebben we even afgepoeierd! Haha

De vlucht naar Dar es Salam verloopt prima, wederom in een klein toestel en dit keer mogen we in Dar es Salam zelf onze tas aannemen vanuit het toestel. Onze chauffeur is er nog niet en dus ladingen taxichauffeurs op ons dak, maar uiteindelijk maken ze wel een praatje als ze weten dat er al iemand komt. Dan komt “onze man” om ons voor een diner naar Dar es Salam te brengen ter overbrugging van de wachttijd om naar het internationale vliegveld kunnen. Dit is echt een klucht hoor. 5 Kwartier duurt het in de spits om bij het Golden Tulip te komen. In de stad nog pleintjes met beelden van giraffen, leeuwen en een soort hond met puntige neus (we nemen het woord “neushoorn” even niet meer in de mond) In het hotel veel verwarring over wie nou gereserveerd had en ging betalen (voor ons zat het in de reis inbegrepen, maar dat wisten ze daar nog niet). De chauffeur zegt ons 20.30 uur weer op te halen. Later realiseren we dat we dat wat laat vinden, omdat we 23.00 uur vliegen. Maar ja, de chauffeur kunnen we niet bereiken. Na de receptie op de 20e naar het restaurant op de begane grond. Heerlijk gegeten, kan niet anders zeggen. Dan weer naar de receptie op de 20e voor onze bagage en wachten op de chauffeur. Die is op tijd, maar dan heeft hij gedoe over de rekening… Uiteindelijk net over 21.00 uur op het vliegveld, nog een laatste souvenir en dan boarden. We gaan eerder vliegen en Room en ik vallen meteen in slaap. We zijn natuurlijk heel erg moe van al die dagen relaxen! Haha

Woensdag 15 juni – aankomst Schiphol

Rond 5 uur zijn we wakker en dan nog een paar kattenslaapjes. We landen om 7 uur en Saar staat ons weer op te wachten. Niek baalt dat ze niet mee kon, maar daar hebben we een oplossing voor! Vlak voor haar lessen beginnen rijden we nog even langs school, ze is blij verrast! Dan de spullen bij Romi afgooien, souvenirs uitzoeken en spullen uitwisselen. Dan mijn tassen thuis afgooien en Romi kijkt naar mijn gave schilderij met een neushoorn er op “wat een stom schilderij!!” haha (sorry Kees, niet persoonlijk bedoeld). Dan de auto weer in (ik word nog steeds gereden!) en met z’n drietjes lekker aan het gebak bij (o)ma in de Hoek. Rosa is ook erg blij ons weer te zien, ze weet niet naar wie ze het eerst toe moet rennen.

En inmiddels staat thuis mijn leeuwtje in het raamkozijn bij de andere beestjes. De neushoorn heeft even “straf” en moet alleen staan! Haha We gaan er nog wel overheen komen dat we de Big Five niet volledig gezien hebben. Waarschijnlijk als we alle safarifoto’s weer voorbij zien komen en nog eens beseffen hoeveel gave dingen we gezien hebben!

Het was weer een mooi tripje en tante is natuurlijk heel blij dat ze Romi eindelijk Afrika heeft mogen laten zien… ;-)