Mier en de “safariïst”!

Hier ons eerst bericht uit Afrika!!

Heerlijk om weer terug te zijn en Romi geniet van alle “eerste’s”. Eerste keer Afrika, eerste olifant enz.

Romi noemt zichzelf “safariïst” en heeft al meerdere keren bewezen over goede ogen te beschikken. Iddi, onze chauffeur/gids, noemt haar een goede spotter.

We hebben tot nu toe leuke hotels en de safaridagen zijn ook best succesvol. Omdat de eerste twee parken wat begroeider zijn, is het spotten wat lastiger.

Vanaf morgen gaan we de Serengeti in en dat is echte savanne, waardoor de spotkansen groter worden. De Big Five teller staat nu op 2… Duimen jullie voor ons dat we de komende 4 dagen de leeuw, het luipaard en de neushoorn zien?? Alvast bedankt! ;-)

Hieronder voor de liefhebber mijn (lange) verslag, maar je kan ook gewoon foto’s kijken, dan weet je ook wat we hier uitspoken.

Groetjes,

Romi en Mier xxx

REISVERSLAG (lang…)

Maandag 30 mei 2016 – Vlucht Amsterdam naar Arusha/Tanzania

Vandaag is dé dag! Hoe lang wilde ik al niet met Sara en Romi op reis en vandaag is reis één met Romi. We gaan naar mijn geliefde Afrika. Op Schiphol voel ik al enige verantwoordelijkheid en ben toch misschien wel blij dat ik haar niet met 12 jaar meegekregen heb ;-)

Sara brengt ons weg naar Schiphol, lief dat ze zo vroeg voor ons op wil staan. Na het inchecken en paspoortcontrole belanden we bij Starbucks… We lezen nog even de berichtjes op Facebook. Ook de afgelopen dagen zoveel lieve kaartjes en berichtjes gekregen. Ik ben bang dat ik iedereen wel heel erg vaak heb laten weten dat ik met mijn nicht naar Afrika ga ;-)

We hebben mooie plekjes in het vliegtuig en ik mag van Romi bij het raam. Romi vliegt voor het eerst over de woestijn, voor het eerst over de evenaar en dan landt ze voor het eerst in Afrika, ze geniet er al helemaal van!

Na een lange rij voor de paspoortcontrole kunnen we eindelijk naar buiten en daar staat onze gids/chauffeur voor de komende week te wachten, Iddi (je mag het ook andersom uitspreken! Haha). We rijden in het donker richting Arusha en Romi vindt het al spannend. We zien van alles langs de weg. Verbazend blijft het dat mensen in het pikkendonker langs de weg lopen, hier moeten wel regelmatig ongelukken gebeuren.

Koronahouse is echt kleinschalig en de bezetting ook… De vorige notitie in het gastenboek is van 21 mei. We hebben een schattige kamer en de gordijnen doen me denken aan de lakens bij Nol en Annelies in Ghana. Ik zie dan ook snel staan “made in Ghana” ;-)

Maar we gooien snel de klamboes los en gaan pitten, na een dag zitten in het vliegtuig zijn we natuurlijk erg moe!

Dinsdag 31 mei 2016 – Gamedrives in Tarangire National Park

We hebben heerlijk geslapen en Romi beweerd dat ze me niet heeft horen snurken... Ik hoop het voor haar!

Room trekt een groene broek met zakken op haar benen aan “zo Mier, ik voel me al een echte safariïst”! hahaha Die houden we erin!

Het ontbijt is achter het hotel en het is een schattig aangeklede ruimte. Ennnn… er is nóg een gast! Een Fransman die er al een maand zit. Tja, die heeft dus voor 21 mei ingecheckt, dat kon ik gisteravond niet bedenken. We kletsen even met hem en ondertussen brandt zijn brood aan. Het mannetje van het hotel vraagt of we een ei willen, maar ik wijs naar een schaaltje roerei en zeg dat ik dat wel neem. Wij lekker brood roosteren, eitje erover… blijkt het kaas! Brrr… En toen durfde ik niet meer om een ei te vragen en hebben we maar jam genomen. Iddi had gezegd dat we flink moesten ontbijten, omdat we pas laat lunch hebben uit de lunchbox. Ik neem dus nog cornflakes met melk. Nou… zowel de melk als de cornflakes waren niet naar verwachting… Maar goed, het was er schattig en met een banaantje erbij had ik een stevig ontbijtje.

Net onze tanden gepoetst op de kamer, gaat de telefoon: Iddi is er! Maar ook Simon is er, de manager van het lokale agentschap. Met hem nemen de reis door. Romi en ik zitten op een schommelstoel op de waranda, hoe idyllisch. Hij heeft nog een goed plan voor dag 3, langer gamedriven bij Lake Manyara en dan op de weg naar het vliegveld voor Zanzibar het dorpje aandoen.

Hij zegt dat we ook altijd al onze vragen aan Iddi kunnen stellen. Ik heb er maar 3:

The big five

Boomklimmende leeuwen

De trek zien

Hij begint hard te lachen… Ik denk dat we veeleisend zijn… Overigens wist hij me te vertellen dat ik in 2010 met ma en Lilly ook met zijn bedrijf op safari geweest zijn, grappig!

Dan gaan we op pad. Door Arusha en we zien het enige stoplicht van Arusha, speciaal voor Niek maak ik er een foto van. We rijden langs marktjes en even buiten Arusha langs een Massaimarkt. Hier wordt vooral ruilhandel gepleegd. De komende kilometers zien we alleen maar Massai richting de  markt gaan. Vooral veel kuddes koeien. Bij een watertje zien we ze water drinken. Erg mooi om te zien.

Voor Tarangire NP stoppen we nog bij een koffieplantage. Iddi pelt een boon uit de “bes” en vertelt van alles. Dan nog voor de gate, ziet Romi gnoes en zebra’s. Iddi vindt haar een goede spotter!

Bij de gate gaat het dak omhoog. Zo kun je lekker staan in de auto, goed de beesten zien, maar het is vooral lekker om tijdens het rijden de wind door je haren te hebben, heerlijk1

In het park ziet Romi ook al snel van alles. Het is het park van de baobabs en olifanten, nou die zien we genoeg! We komen heel dicht bij olifanten, bij 1 kudde staat een kleintje vlak naast de auto, maar dan ineens vindt hij het eng en spint ie naar zijn moeder. Romi vraagt regelmatig of dingen wel veilig zijn. Net als ze besluit om het niet meer te vragen, komt er een olifant voor de auto langs, erg dichtbij. Ik laat mijn camera lopen en dan ontdek ik dat Romi is gaan zitten. Trekje van haar opa, die vond dichtbij ook maar niets. Gelukkig went het snel en maakt ze later een mooi filmpje van een olifant die richting de auto komt. Een “knaller” op Facebook ;-)

Het park is lekker ruig, veel hoogteverschil en we rijden steeds in de buurt van de rivier. We zien verder nog een giraffen. Eentje zien we op een mooi hoog punt en ze staat half achter een struik, iedere keer komt die kop er weer bovenuit. Iddi zegt dat ze 12 maanden zwanger is, nog 2 te gaan. Grappig feitje is ook dat hij vertelt dat giraffen een sterk hart hebben om het bloed via die lange nek naar de hersenen te pompen. Daarom kunnen giraffen nooit lang met de kop omlaag, want dan wordt de druk te groot in hun kop.

We zien in een groep ook nog een olifant met 5 poten.. of waren het nou twee slurven?? Hahaha

Verder zien we nog best veel: mangoes, zebra’s, gnoes, wrattenzwijnen, impala’s, struisvogels, eekhoorntjes, bavianen, kleine aapjes en heel veel vogels.. maar die ken ik niet bij naam!

Ik mag nog even met de Marulaboom op de foto, niet dat ik er iets mee heb hoor.. J

Aangekomen bij Sangaiwe Lodge worden we opgewacht met vochtige doekjes om op te frissen, een drankje erbij en we krijgen een briefing. De man is wat onwennig, maar we weten wat we weten moeten en uiteindelijk zijn we ook hier de enige gasten. Na de mooie lodge bekeken te hebben, gaan we wat drinken. De lodge ligt tegen een heuvel op en we hebben prachtig uitzicht.

We eten met Iddi erbij (dat is nogal wisselend per lodge). Het personeel komt als lopend buffet langs met allemaal schaaltjes en het eten is zalig, maar uiteraard te veel. En hier word ik dan voor het eerst “mama” genoemd…. We nemen een Amarula toe op de eerste mooie safaridag. Iddi wijst ons op de heldere sterrenhemel en dat houdt ook in dat we morgen ook mooi weer hebben, niet verkeerd!

In de lodge werk ik mijn verslag nog even uit en laad ik de foto’s. Niets dat Iddi zo geduldig is, maar ik heb weer veel te veel foto’s gemaakt, gelijk maar even schonen!

Woensdag 1 juni – Gamedrive Lake Manyara

We hebben een super ontbijt! Je wil alles proberen, maar ik wil niet weer zo vol zitten als gisteravond, dus ik houd me in. We gaan iets later dan gepland rijden, maar dat maakt niet zo uit. Als je naar de hoofdingang van Lake Manyare zou moeten, is het 3 uur rijden. Iddi neemt een route via de andere kant. Dit is anderhalf uur en zo kan je gamedriven naar de hoofdingang. De anderhalf uur naar het park zijn al erg leuk. We beginnen met een grote groep bavianen langs de weg, dan komen we langs een markt. Eerst lijkt het of ze alleen matrassen verkopen, maar volgens Iddi worden ook tweedehands kleren verkocht. Ook hier zie je tot nog lang na de markt mensen op weg met handelswaar.

De “achteringang” van Lake Manyara is inderdaad erg simpel en stil. We rijden nu vrij lang door regenwoud. Lake Manyara National Park is relatief klein, maar kent regenwoud, savanne en een meer. Aangekomen bij het meer zien we ook pas echt leven. Grote groepen gnoes, pelikanen (helaas niet al te veel) en ooievaars. Omdat het heel open is, kunnen we er even uit en naar het water lopen. Een stukje verderop zien we wrattenzwijntjes, die blijven grappig!

Maar dan scoren we weer op de Big Fivelijst: we zien een buffel! De eerste is erg ver, maar Romi is blij. Dan is er een steiger het meer op en gaan die een stukje op. Het is niet erg bijzonder, maar bij het begin van de steiger komt een groep bavianen, dus weer wat kiekjes schieten. Door een warmwaterbron verderop zie je allemaal minerale kleuren op de bodem en ik maak er (artistieke) foto’s van. Ik ga er zo in op dat mijn hoes van mijn camera valt… muts! Iddi klimt van de steiger en pakt hem voor me, gelukkig!

Dan rijden we naar de warmwaterbron. Het is water wat met de regen de bergen in loopt en door mineralen uiteindelijk opgewarmd wordt. Het is kokend heet en het voelt als een sauna. Erg fijn dat je daarna weer de trap op moet naar de auto…

Dan heeft Romi weer een goede spotactie, er zit een ieniemienie schildpadje op de weg!

En dan treffen we een groepje olifanten langs de weg. Onze eerste reactie is “weer olifanten”, maar eentje is een Hawaii olifant, die hadden we nog niet gezien! Hij is druk van de struiken aan het rukken en eten en hij heeft een slinger groen om zijn slurf met een blauw bloemetje erin, dat maakt hem dan weer erg fotogeniek. We pakken de camera maar weer ;-)

Dan nog een kudde zebra’s die de weg op komen. Als ze langs de bosjes komen, doen ze allemaal hetzelfde: eerst stilstaan, naar ons kijken en dan de weg op. Verderop zien we nog heel even een dikdik, maar ja, hij was erg snel weer weg. En dan weer olifanten, maar nu weer eentje die uit de bosjes komt, recht op de auto af en vlak achter ons langs aan de andere kant van de weg de struiken weer in.

Het is tijd voor een late lunch, ergens vlak langs het meer. We zien weer een buffel langslopen, leuke entertainment tijdens de lunch.

We gaan op weg naar de hippopool, deze heb ik in Lake Manyara National Park nog nooit gedaan. We zien eerst alleen maar buffels en veel ooievaars en wat andere vogels. De auto voor ons gaat het meer in rijden.. We zijn verbaasd, maar er blijkt een weggetje te lopen, wij gaan ook. Als snel zien we de hippo’s! Regelmatig komen ze boven water en het zonnetje schijnt mooi voor de foto’s. We rijden door het water verder.. We weten dat er een auto voor ons ook doorheen gegaan is, maar het is behoorlijk apart… We op vast land zien we nog een grote gier op het veld, Romi’s rijtje van gespotte dieren groeit gestaag. We zien ook nog een grote zwarte vogel met rood, maar ja… ik weet de naam niet meer. We zien ook nog waterbokken, maar die zijn echt te snel weg voor de foto.

Verder nog een tegemoetkomende safariwagen met erin toeristen die vragen aan ons waar we vandaan komen. “Holland” “BEAUTIFUL country!” en dat was niet naar mij bedoeld! Haha

Het is weer een mooie safari dag geweest. Eenmaal bij de hoofdingang er uit (uitgang dus hihi) rijden we richting een goede souvenirshop om ongestoord te kunnen winkelen volgens Iddi. Nou, er loopt gewoon continue een mannetje achter ons aan ennnn… we zien wat ideetjes, maar nog niet overtuigend. Als echte Hollanders (“Kijken, kijken en niet kopen” gaan we de winkel uit. Maar goed, na de krater komen we hier ook weer langs, dus kunnen we altijd nog iets kopen. We stoppen op weg naar het hotel nog bij een wat gewoner winkeltje, maar we zijn niet echt overtuigd nog.

Het hotel is een bekende. Volgens mij heb ik er in 2005 met San gekampeerd (eclips en jarig daar) en met Lilly in 2010 hebben we er bij het souvenirwinkeltje voor “troepeloeris” gekeken en daar wat gedronken. En nu zitten we in een lodge daar, het ziet er weer netjes uit. Bij het inchecken mogen we aangeven wat we voor diner willen, omdat het geen buffet is.

We gaan eerst een drankje doen en willen even internetten, maar helaas die doet het niet. Dus na het drankje naar de kamer. Het dorpje heet vertaald “muggenrivier”..  En we hoeven ons niet af te vragen hoe ze hierbij komen. We slaan ons dus door zwermen muggen heen. In de kamer doe ik lekker vast mijn verslag en laad ik de foto’s van vandaag. Dan gaan we lekker bijtijds richting het eten, maar het internet is nog steeds een drama. Ik krijg het verslag voor het weblog geladen en nog wat foto’s, maar dan ligt het er weer uit. Romi baalt ook, zij zit midden in allerlei appgesprekken. Gelukkig hebben we nog een uur gekocht en kunnen we morgen aan het ontbijt de gesprekken en weblog afmaken.

We hangen onze klamboetjes uit en gaan lekker pitten.